Bella Sardegna (2)

De 4e week van onze vakantie hebben we bij vrienden van ons doorgebracht. Mijn vriendin komt uit Sardinië, is daar naar school gegaan en heeft daar gewerkt. We verbleven 3 dagen bij haar beste vriendin, net als vorig jaar. Deze vriendin woont nog in het dorp waar mijn vriendin ook heeft gewoond, ongeveer 60 km van de hoofdstad Cagliari.
Deze vriendin, is architect en heeft haar eigen huis ontworpen, en laten bouwen aan de rand van het dorp. En met huis bedoel ik ook huis!
Ter verduidelijking: op de woonverdieping: een grote woonkamer, grote keuken voorzien van alle luxe, open haard, 3 grote slaapkamers, 2 badkamers. Benedenverdieping: grote keuken, grote open haard, grote verblijfsruimte om te eten als er veel gasten zijn, badkamer, provisiekast, grote garage.
Het voelde een klein beetje aan als een villa.

Als je te gast bent bij Sardijnen, ook al kennen ze je goed, wordt echt alles uit de kast gehaald om het je naar de zin te maken, ze zijn zeer gastvrij, niets is te veel. Tijdens pranzo (middageten) en cena (avondeten) wordt er uitgebreid gekookt, en kregen we de lekkerste gerechten voorgeschoteld. Voor ons Nederlanders echt te veel, in Italië de normaalste zaak van de wereld. Ze vonden dan ook dat wij weinig aten, terwijl ik in mijn beleving toch zeker een aardig bord had leeggegeten. Ook standaard zijn de alcoholische dranken bij het eten, bier en wijn. Bij feestelijke gelegenheden wordt ook Mirto en Acqua Vita geschonken.

De Sardijnen of Sarden, zijn vriendelijke mensen. In het begin wel een beetje gereserveerd, maar als ze je kennen is niets te veel voor ze. Wat ik persoonlijk mooi vindt, is dat ze supertrots zijn op hun eiland, en dat ze Sardijn zijn. Ze staan nog dicht bij de natuur, en leven van wat het eiland hen bied.
Iedereen heeft wel kruiden en fruitboompjes in de tuin staan. de Sardijnse keuken herbergt veel authentieke gerechten, daarover i n een ander blog meer.
Mensen die van het continent komen, worden zeer zeker vriendelijk benaderd, doch met gepaste afstand. Ze gaan er prat op dat ze twee talen spreken, Italiaans en Sardijns, en dat is voor hun genoeg. Ik ken wel Sardijnen die op vakantie naar het buitenland gaan, maar de meesten blijven op hun geliefde eiland. Toen ik mijn vriend E. eens vroeg wanneer hij en zijn vrouw en dochter eens naar Nederland kwamen, verscheen er een glimlach op zijn gezicht. ‘waarom zou ik dat doen’, zei hij. ‘De mooiste stranden zijn hier, de mooiste zee is hier, het lekkerste weer is hier, het lekkerste eten is hier’. Ik moest hem gelijk geven.

Sardinië is een autonome regio van Italië, en zeer zelfstandig, ze willen het liefst geen bemoeienis van anderen. Er is weinig industrie, hoewel dit langzaam groeit. Er is toerisme, maar dit wordt nauwlettend in de gaten gehouden, en volgens mij bewust beperkt. In Sardinië willen ze geen massatoerisme zoals Spanje, Frankrijk of Portugal, en gelijk hebben ze. De mooie natuurschone kustgebieden zijn nog authentiek, en men ziet hier geen torenhoge hotels en bijbehorende gasten die de natuur vervuilen en verprutsen.

We zijn ook een aantal dagen bij andere vrienden geweest in een dorp verderop. Ook hier werden we gastvrij onthaald, en het was wederom zeer gezellig. De conversaties verliepen natuurlijk in het Italiaans, en inmiddels kan ik al aardig wat verstaan, praten werd moeilijker. Ik probeerde het wel en dit werd zeer gewaardeerd, ondanks de kleine foutjes zo nu en dan. Verbaasd waren ze toen ik een aantal dingen zelfs in het Sardijns kon benoemen!
Deze vrienden hebben een eigen olijvenperserij in het dorp. Aan het fabriekje is een ruimte gebouwd dat ingericht is als een huis, met bed, keuken, badkamer, eethoek. Daar mochten wij slapen, ideaal.
Het huis waar ze zelf wonen is zo groot dat het is opgesplits in drie aparte huizen. Een broer van hen met zijn gezin woont op de benedenverdieping, en de moeder van onze vriend woont in het huis dat aan de zijkant is aangebouwd.
De laatste avond dat we er waren werd er buiten in de tuin een BBQ georganiseerd. Familie en vrienden aten natuurlijk allemaal mee, zodat we met ongeveer 30 personen aan een lange tafel zaten. Er werd veel, en vooral lekker gegeten en gedronken, het was allemaal heel gezellig.
Volgend jaar gaan we onze vrienden zeker weer opzoeken!